Oglądam reprezentację Polski, można powiedzieć, że śledzę ją zdecydowanie bardziej, niż kadrę Serbii. Nie wiem, czy stołek selekcjonera jest gorący, czy taki, na którym łatwo zostać idiotą. Niełatwo sobie poradzić w roli selekcjonera. Przykład znakomitego trenera, z fantastycznym dorobkiem, sposób w jaki się żegna, jak jest postrzegany, świadczy o tym, czego miałby się spodziewać zwykły Vuković. To powinno dać do myślenia, jak ludzie pracujący w tej roli są mieleni i jaki jest ich odbiór po kilku miesiącach pracy. Nie mówię o latach, bo to się nie zdarza. Życzę dobrego wyboru. Spodziewam się, jak chyba większość ludzi, że szansę dostanie Marek Papszun. Sądzę, że wtedy będzie mniej prawdopodobne, by kolejny selekcjoner został potraktowany jak idiota. Kto robi idiotę z selekcjonera? Całokształt. Każdy musi wziąć trochę odpowiedzialności za to, co się dzieje, choćby związek podejmujący główne decyzje, czy piłkarz, który nie gra dobrze. Ocena faceta, który jest wybitnym trenerem, to powód do zastanowienia w kwestii tego, kto będzie odpowiednim kandydatem. Obecnie kimś takim na pewno będzie Polak, za chwilę obcokrajowiec, i tak w kółko. Kiedyś napisałem na Twitterze, jak jeszcze używałem tej aplikacji, że chyba tylko David Copperfield dałby radę.

Aleksandar Vuković